Wokół posiadłości wznoszącej się na niewielkim pagórku, klasycystycznego murowanego dworu z II połowy XIX wieku powstał też park. Ma on niezwykłą wartość przyrodniczą. Zakładany był najprawdopodobniej ze względu na walory wizualne krajobrazu, jak i specyficzny mikroklimat.
Na terenie parku, wędrując ścieżką na północ idąc pod górkę, po prawej stronie dochodzimy do samotnej mogiły.
Jest to grób nieznanych żołnierzy poległych w czasie powstania styczniowego w 1863 r. Powstanie było narodowym zrywem przeciwko zaborcy – Rosji, wybuchło 22 stycznia 1863 r.,
trwało do późnej jesieni 1864.
Zginęło w nim wielu patriotów.
trwało do późnej jesieni 1864.
Zginęło w nim wielu patriotów.
Rodziny niektórych z nich nigdy nie dowiedziały się o miejscu ich spoczynku.
Dlatego miejsca takie jak to musimy otaczać szczególną opieką.
Ze wzmianki, po przeprowadzonej
„Wizytacji dóbr arcybiskupstwa i kapituły gnieźnieńskiej XV wieku"
wnioskować można, iż Galewice były średnio zamożną wioską szlachecką posiadającą karczmę,
a od 1545 roku folwark.
a od 1545 roku folwark.
Z ankiet i wywiadów, przeprowadzonych wśród najstarszych mieszkańców wsi, dowiadujemy się, że pierwszym właścicielem dworu był Antoni Myszkowski (lata 1811- 1900), który miał syna Henryka. Po sprawie sądowej, prowadzonej przez Kazimierza Czapskiego, adwokata z Kalisza. Henryk nagle zmarł wychodząc z budynku sądu. Ojciec Antoni przekazał cały majątek Kazimierzowi Czapskiemu za prowadzenie spraw i zamieszkał w zachodniej części posiadłości.
Drugim właścicielem dworku w latach (1885-1939) był więc Kazimierz Czapski, który przyjeżdżał z rodziną: żoną, synem Andrzejem (Alutkiem) i córką Teresą na święta i na wakacje. Krótko przed wojną w kościele (drewnianym) w Galewicach odbył się ślub Teresy.
W czasie II Wojny Światowej w dworku zamieszkiwali Niemcy.
Po wojnie cała rodzina Czapskich wyjechała do Warszawy.
Tam najprawdopodobniej zamieszkała Teresa, a syn wyjechał do Anglii.
Największą świetność dwór przeżywał w latach międzywojennych.
Zatrudnieni tu byli ogrodnicy i pracownicy porządkowi, dbający o wygląd parku.
Po II Wojnie Światowej w budynku dworku mieściła się szkoła podstawowa,
a od 1980 r. przedszkole gminne.
Ciekawa jest również zachowana brama wjazdowa w zachodniej stronie parku z wydzielonymi miejscami parkingowymi.
Fajnie było pospacerować po parku, pośród pięknych drzew i stawików nad którymi figlarnie śpiewały nam przeróżne ptaszki ;-)
Drugim właścicielem dworku w latach (1885-1939) był więc Kazimierz Czapski, który przyjeżdżał z rodziną: żoną, synem Andrzejem (Alutkiem) i córką Teresą na święta i na wakacje. Krótko przed wojną w kościele (drewnianym) w Galewicach odbył się ślub Teresy.
W czasie II Wojny Światowej w dworku zamieszkiwali Niemcy.
Po wojnie cała rodzina Czapskich wyjechała do Warszawy.
Tam najprawdopodobniej zamieszkała Teresa, a syn wyjechał do Anglii.
Największą świetność dwór przeżywał w latach międzywojennych.
Zatrudnieni tu byli ogrodnicy i pracownicy porządkowi, dbający o wygląd parku.
Po II Wojnie Światowej w budynku dworku mieściła się szkoła podstawowa,
a od 1980 r. przedszkole gminne.
Ciekawa jest również zachowana brama wjazdowa w zachodniej stronie parku z wydzielonymi miejscami parkingowymi.
Fajnie było pospacerować po parku, pośród pięknych drzew i stawików nad którymi figlarnie śpiewały nam przeróżne ptaszki ;-)
Powiat wieruszowski
Gmina Galewice
maj 2020
źródło; powiat-wieruszowski.pl, parki.org.pl, galewice.pl, polskiezabytki.pl, wikipedia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz